کد مطلب:30045 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:106
او مؤذّن سَجاح[1] بود. سپس مسلمان شد[2] و در جریان شورش بر عثمان، نقش داشت.[3]. او به هنگام خلافت امام علی علیه السلام در میان یاران ایشان قرار گرفت[4] و در جنگ صِفّین، از فرماندهان لشكر امام علی علیه السلام بود[5] و به نمایندگی از سوی او با معاویه گفتگو كرد؛ [6] امّا پس از جریان حَكمیّت، به خوارج پیوست و فرمانده نظامی آنها گردید[7] و پس از مدّتی از خوارجْ جدا شد و دوباره به امام علیه السلام پیوست[8] و در جنگ نهروان، فرمانده جناج چپ لشكر امام علی علیه السلام بود.[9]. او پس از مرگ معاویه، همراه مردم كوفه به امام حسین علیه السلام نامه نوشت و ایشان را به كوفه دعوت كرد.[10] سپس به ابن زیاد پیوست و مردم را از همكاری با مسلم بن عقیل، بازداشت[11] و از كسانی بود كه با مسلم جنگید.[12]. او در جریان شهادت امام حسین علیه السلام، یكی از فرماندهان نظامی لشكر یزید بود[13] و پس از شهادت امام حسین علیه السلام به شكرانه این عمل، مسجد خود در كوفه را تجدید بنا كرد؛ [14] امّا پس از قیام مختار، او نیز به خونخواهی امام حسین علیه السلام برخاست.[15] سپس همراه با مُصعَب، در قیام علیه مختار، شركت جست.[16]. شَبَث بن رِبْعی در سال 80 هجری در كوفه مُرد.[17].
ابو عبد القُدّوس، شَبَث بن رِبْعی تمیمی یَربوعی كوفی، از چهره های شگفت، مُتَلوّن و مرموز تاریخ اسلام است.